പ്രണയം 5-പിണക്കവും ലൗ ലെറ്ററും പിന്നെ MMS-ഉം

           ശ്രദ്ധിയ്ക്കുക:ഇതു മുന്‍പെ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒന്നിലധികം പോസ്റ്റുകളുടെ തുടര്‍ച്ചയാണ്. തുടക്കം മുതൽ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക. തൊട്ടു മുന്നത്തെ പോസ്റ്റ് വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക

        ഔദ്യോഗികമായി പ്രണയത്തിലായതോടെ ജീവിതത്തില്‍ പിന്നേയും കുറേ മാറ്റങ്ങളള്‍ വന്നു.അതു വരെ 'നീ,ഞാന്‍' എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു പേരെയും വേര്‍ തിരിച്ചു   കണ്ടിരുന്നതു മാറ്റി, 'ഞങ്ങള്‍' എന്നു ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങി.ഇരു മെയ്യും ഒരു മനസ്സും എന്നു പറയുന്നത് കേവലം ഒരു ആലങ്കാരിക പ്രയോഗം അല്ലെന്ന് ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേര്‍ക്കും നല്ല പോലെ മനസ്സിലായിത്തുടങ്ങി.ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ മാനസ്സികാവസ്ഥകളില്‍ ഒന്നാണ് പ്രണയം എന്നതില്‍  അന്നും  ഇന്നും  ഞങ്ങള്‍ക്ക് യാതൊരു  ഒരു സന്ദേഹവും ഇല്ല.ഒരു പക്ഷെ അതുകൊണ്ടായിരിക്കണം ഇങ്ങനെ ഒരു ബന്ധം നേരിടാന്‍ സാധ്യത ഉള്ള വെല്ലുവിളികള്‍ ഒന്നും ഞങ്ങളെ ഭയപ്പെടുത്തിയില്ല.പ്രണയം, സമാന്തരമായി ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഞങ്ങളെ കൂട്ടി മുട്ടിക്കുകയും അതു വഴി ഒരേ രീതിയില്‍, ഒന്നായി ചിന്തിയ്ക്കുന്നതിനു വഴിയൊരുക്കുകയും ചെയ്തു. അതു ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന് അതു വരെ ഇല്ലാത്ത അര്‍ത്ഥങ്ങളും പ്രതീക്ഷകളും നല്കി.

             രണ്ടു വ്യക്തികള്‍ പ്രണയത്തിലായാല്‍ പിന്നെ അവര്‍ അവര്‍ക്കിടയിലെ കോമണ്‍ അഭിരുചികളെ കണ്ടുപിടിക്കുന്നതിന് മല്‍സരിയ്ക്കും  എന്നും ,എത്ര തന്നെ അപ്രായോഗികമായ  പ്രണയബന്ധം ആണെങ്കിലും അതിനെ ന്യായീകരിയ്ക്കാന്‍ കാരണങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തും എന്നും പണ്ടെവിടെയോ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്.ഞങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച് അഭിരുചികളും താല്‍പര്യങ്ങളും ഒക്കെ ഉണ്ടാക്കി കണ്ടെത്തേണ്ട ആവശ്യമേ ഇല്ലായിരുന്നു കാരണം അല്ലാതെ തന്നെ അവ ആവശ്യത്തിലേറെ ഉണ്ടായിരുന്നു.പിന്നെ ന്യായീകരണങ്ങള്‍,ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും ഒരു പോലെ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന, പൗളൊ കൊയ്ലോയുടെ ഒരു ഉദ്ധരണി മാത്രം മതിയായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍ക്ക് എല്ലാ രീതിയില്‍ ഉള്ള പ്രതീക്ഷയും ധൈര്യവും നല്കാന്‍-

"When a person really desires something, all the universe conspires to help that person to realize his dream."

എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ അതു വരെ സംഭവിച്ച എല്ലാ കാര്യങ്ങളുംഈ ഉദ്ധരണിയെ നൂറു ശതമാനവും ശരി വെയ്ക്കുന്ന രീതിയില്‍ ഉള്ളതായിരുന്നു.എന്തിനു പറയണം,പാത്തുമ്മയുമായുള്ള പ്രണയം വരെ മേല്‍പറഞ്ഞ ക്വോട്ടിനെ ശരിവയ്ക്കുന്നു.അമിതാത്മവിശ്വാസം  എന്നു എനിയ്ക്കു തന്നെ പലപ്പോഴും  എനിയ്ക്ക് തന്നെ തോന്നിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, ഒരു  ഇന്നും ഞാന്‍  ഈ വിശ്വാസം പിന്തുടരുന്നു.പൗളോ കൊയ്ലോയുടെ ഈ ഒരു ക്വോട്ടിനെ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ തന്നെ മറ്റൊരു ക്വോട്ടിനെ വളരെസൗകര്യപൂര്‍വ്വം മറന്നു-

"Love is a trap. When it appears, we see only its light, not its shadows."

             സൗഹൃദത്തില്‍ നിന്നും പ്രണയത്തിലേയ്ക്ക് റിലേഷന്‍ഷിപ്പ് സ്റ്റാറ്റസ് അപ്ഗ്രേഡ് ചെയ്തതോടെ അതു വരെ ഇല്ലാത്ത ഒരു പ്രശ്നം ഉദിച്ചു-പരസ്പരം ഒന്നു കാണാനും,നേരിട്ടൊന്നു സംസാരിയ്ക്കാനുമുള്ള 'അണ്‍കട്രോളബിള്‍' ആയൊരു   ആഗ്രഹം.ആഗ്രഹം എന്നതിനേക്കാല്‍ കുറച്ചുകൂടി അനുയോജ്യമായ വാക്ക് ഡിസയര്‍ എന്നായിരിക്കും കാരണം അത്രത്തോളം തീഷ്ണമായ ഒരു തൃഷ്ണയായിരുന്നത്. അവസാനമായി ഞങ്ങള്‍ നേരിട്ട് കണ്ടിട്ട് അപ്പൊഴേയ്ക്ക് ഏകദേശം രണ്ടര വര്‍ഷത്തോളം ആയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.ഒരു പക്ഷെ പ്രണയത്തിന്റെ മാജിക്കല്‍ ഇഫക്ട് കൊണ്ടായിരിക്കും, ഓരോ ദിവസം കഴിയും തോറും ഈ ആഗ്രഹം വര്‍ദ്ധിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു.ഞങ്ങള്‍ പഠിച്ചിരുന്നതു് ഏകദേശം ഡയമെട്രിക്കലി ഓപ്പോസിറ്റ് എന്നു വിശേഷിപ്പിയ്ക്കാവുന്ന സ്ഥലങ്ങളില്‍ ആയത് കൂടിക്കാഴ്ചകള്‍ക്കുള്ള സാധ്യതകളെ എല്ലായ്പ്പോഴും നേര്‍ത്തതാക്കി.ഞങ്ങളുടെ വീടുകള്‍ താരതമ്യേന അടുത്തായിരുന്നെങ്കിലും അവളുടെ വീട്ടില്‍പോയി അവളെ കാണുന്നതു അനാവശ്യ സംശയങ്ങള്‍ക്ക് വഴിയൊരുക്കാനിടയുള്ളതു കൊണ്ട് ആ ഒരു ഓപ്ഷനും ഡിസ്കാര്‍ഡ് ചെയ്തു.പിന്നെ..?വേറെ എവിടെയെങ്കിലും വച്ചു കാണാം എന്നു വെച്ചാല്‍ അതു കൂടുതല്‍ റിസ്കി ആണു്.മറ്റാരെങ്കിലും ഞങ്ങളെ ഒരുമിച്ചു കാണുന്നതു വഴി അവള്‍ക്ക് ചീത്തപ്പേരുണ്ടാക്കാനോ അതു വഴി ഞങ്ങളുടെ ബന്ധത്തിനു നിലവിലുള്ളതിനേക്കാള്‍ കൂടുതലായി പുതിയ വെല്ലുവിളികള്‍ സൃഷ്ടിക്കാനോ എനിയ്ക്ക് യാതൊരു താല്പര്യവും ഇല്ലായിരുന്നു.പിന്നെ ബാക്കിയായ ഏക ഓപ്ഷന്‍ ചാറ്റിങ്ങോ മെയില്‍ വഴിയുള്ള ഫോട്ടോ ഷെയറിങ്ങോ ആയിരുന്നു.അതിനും അതിന്റെതായ പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു.പെണ്ണുങ്ങളും ടെക്നോളജിയും എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ,അതു ആണുങ്ങളും പാചകവും എന്നു പറയുന്നതു പോലെയാണ്.ആണുങ്ങള്‍ക്ക്  പാചകത്തിനോടുള്ള അലര്‍ജി പോലെ പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക് ടെക്നോളജിയോട് ഒരു തരം അലര്‍ജിയാണ്.അതിനി എന്തു ടെക്നോളജി ആയാലും വേണ്ടീല അത്രയ്ക്ക് അത്യാവശ്യം ആണെങ്കില്‍ മാത്രമേ നാരികള്‍ അതില്‍ കൈ വെയ്ക്കൂ.പാത്തുമ്മയുടെ കാര്യത്തിലും ഇതു തന്നെയായിരുന്നു അവസ്ഥ.ഈ മെയില്‍ ഐ ഡി പോലും ഇല്ലാത്തവളുടെ അടുത്ത് എന്ത് ചാറ്റിങ്ങും ഫോട്ടോ ഷെയറിങ്ങും?പിന്നെ അവളുടെ കോളേജില്‍ ആണെങ്കില്‍ ഇന്റര്‍നെറ്റ് എന്നൊക്കെ കേട്ടുകേള്‍വി മാത്രമുള്ള കാര്യമായിരുന്നു ആ കാലത്ത്(കുറച്ചു പണ്ടാണ് ,എന്നാലും...?).ഇതാണു പറയുന്നതു കോളെജ് ന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അതു എഞ്ചിനീയറിങ്ങ് കോളേജ് തന്നെയെന്ന്.അങ്ങനെ അവസാനത്തേതും  കുറച്ചെങ്കിലും പ്രാക്ടിക്കല്‍ ആയതും റിസ്ക്-ഫ്രീ  ആയതുമായ ആ ഓപ്ഷനും ഡിസ്കാര്‍ഡ് ചെയ്തു.തല്ക്കാലത്തേയ്ക്ക് ഓര്‍മ്മയിലെ  രണ്ടു വര്‍ഷം പഴക്കമുള്ള ചിത്രങ്ങള്‍ വീണ്ടും ഓര്‍ത്തെടുത്തുകൊണ്ട് പ്രണയം മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുകയല്ലാതെ വേറെ മാര്‍ഗ്ഗം ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.  

                             "An idea can change your mind"

              മുന്‍പൊരു പോസ്റ്റില്‍ എടുത്തു കാച്ചിയ ഐഡിയ സെല്ലുലാര്‍ ലിമിറ്റഡിന്റെ പരസ്യവാചകം വീണ്ടും എടുത്തു കാച്ചുകയാണ് കാരണം, ഐഡിയ ഒരു തവണകൂടി ഞങ്ങള്‍ക്ക്  സഹായഹസ്തവുമായി എത്തി. ആദ്യം ഫ്രീ കോളുകളുടെ രൂപത്തിലായിരുന്നു സഹായമെങ്കില്‍  ഈ പ്രാവശ്യം  MMS ന്റെ രൂപത്തിലായിരുന്നു സഹായം.ഐഡിയയില്‍ MMS സൗകര്യം  വന്നതോടെ വെറും  3 രൂപയ്ക്ക് എവിടെയ്ക്ക് വേണമെങ്കിലും MMS അയയ്ക്കാം എന്നായി.പ്രസ്തുത സൗകര്യത്തിന്റെ മെയിന്‍ അട്രാക്ഷനെന്തെന്നാല്‍ ഒരു MMS-ല്‍ 100 കെ ബി യില്‍ താഴെ സൈസ് ഉള്ള ഏതു ചിത്രം വേണമെങ്കിലും അയയ്ക്കാമെന്നതായിരുന്നു.ഞങ്ങളുപയോഗിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത് ഐഡിയ കണക്ഷന്‍ ആയത്കൊണ്ടും,രണ്ടാളുടെയും ഫോണുകള്‍ MMS സപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്നതിനാലും MMS ഓപ്ഷന്റെ കാര്യത്തില്‍ കൂടുതല്‍ ചര്‍ച്ചകളൊന്നും തന്നെ വേണ്ടി വന്നില്ല.MMS ഉം ഒരു ടെക്നോളജി ആണെന്ന ഒരൊറ്റ കാരണം കൊണ്ട് MMS സെറ്റിങ്ങ്സ് കോണ്‍ഫിഗര്‍ ചെയ്യുന്നതിലും ആദ്യത്തെ MMS കമ്പോസ് ചെയ്യുന്നതിലുമൊക്കെ പാത്തുമ്മയ്ക്ക് എന്റെ സഹായം നന്നായി വേണ്ടി വന്നു.അവള്‍ എന്നെ പാചകം പഠിപ്പിയ്ക്കാന്‍ വേണ്ടി നടത്തിയ ഫോണ്‍ കോളുകളെക്കാളെറെ കോളുകള്‍ വേണ്ടി വന്നു സെറ്റിങ്ങ്സ് ഒക്കെ ശരിയാക്കാന്‍ തന്നെ(ഇതാണു പറയുന്നത് -എന്റെ നമ്പര്‍ വരും).അങ്ങനെ ഫോട്ടോ അയക്കാനുള്ള എല്ലാ തയാറെടുപ്പുകളും കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അടുത്ത പ്രശ്നം.ആരാദ്യം അയയ്ക്കും?എല്ലാ കാര്യത്തിലും ഒരേ പോലെ ചിന്തിച്ചിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ എന്തു കൊണ്ട് ഇങ്ങനെ ഒരു പ്രശ്നം ഉണ്ടായി എന്നെനിയ്ക്ക് ഇപ്പോഴും അറിയില്ല.ലേഡീസ് ഫസ്റ്റ് എന്ന പതിവ് ഡയലോഗൊക്കെ അടിച്ചിട്ടും അവള്‍ കീഴടങ്ങാന്‍ തയാറായില്ല.അവള്‍, എന്റെതു ഞാനയച്ചതിനു ശേഷം മാത്രമേ അവളുടെ ഫോട്ടോ അയച്ചു തരുകയുള്ളു എന്ന നിലപാടില്‍ ഉറച്ചു നിന്നു. എന്തോ അന്നെനിയ്ക്കും പതിവിനു വിപരീതമായി അല്പം വാശി തോന്നി.

"അങ്ങനെയാണെങ്കില്‍ രണ്ടു പേരും അയക്കേണ്ട.ഇത്രത്തോളം ആയതു എന്നും കണ്ടിട്ടല്ലല്ലോ..?പിന്നെ നമ്മള്‍ ഇതു വരെ കാണാത്തോരൊന്നും അല്ലല്ലോ.." അല്പം ദേഷ്യമുണ്ടെന്നു വരുത്തി ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.മനസ്സിലുള്ള നിരാശ എന്റെ വാക്കുകളിലും ശബ്ദത്തിലും പ്രകടമാകതിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ നന്നായി കഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.   

"അങ്ങനെയെങ്കില്‍ അങ്ങനെ..വാശിയുടെ കാര്യത്തില്‍ ഞാനും ഒട്ടും മോശമല്ല മോനേ...ഞാനെ ഇന്റെ വിട്ടിലെ ചെറിയ കുട്ടിയാ..." അവളും തീരെ മോശമാക്കിയില്ല.

വാശിയുണ്ടാകുന്നതിന് അങ്ങനെയും ഒരു എക്സ്‌പ്ലനേഷന്‍ ഉണ്ടെന്ന് എന്നെ സംബന്ധിച്ച് ഒരു  പുതിയ അറിവായിരുന്നു.

"അതേയ്...ഞാനും ന്റെ വീട്ടിലെ ചെറിയ കുട്ടിയാ....നിനക്കറിയാത്ത കാര്യം ഒന്നുമല്ലല്ലോ..." ഇത്രയും പറഞ്ഞു ഞാന്‍ ഫോണ്‍ വെച്ചു.

                 സാധാരണ ഞങ്ങള്‍ ഫോണ്‍ വെയ്ക്കുമ്പോള്‍ പറയാറുള്ള ഉപചാര/പഞ്ചാര വാകുകള്‍ ഒന്നുമില്ലാതെ ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്ത വളരെ വിരളം അവസരങ്ങളില്‍ ഒന്നായിരുന്നു അത്.അധികമൊന്നുമില്ലാത്ത ഞങ്ങളുടെ കൊച്ചുപിണക്കങ്ങളില്‍ ഒന്ന് അതായിരുന്നു.അവളെ കാണാന്‍ അതിയായ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട് ആ ചെറിയ ഒരു കാര്യത്തിന്റെ പേരിലുള്ള ആ പിണക്കം എന്നെ വല്ലാതെ നിരാശയിലാഴ്ത്തി.ആ നിരാശയുടെ ഇന്റന്‍സിറ്റിയില്‍ അവളെ വിളിയ്ക്കാന്‍ തോന്നിയതുമില്ല. എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഈ പിണങ്ങി നില്‍ക്കുക എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാല്‍ ഒരു തരത്തില്‍ മ്യൂച്വലി ഹര്‍ട്ടിങ്ങ് ആണ്.പ്രത്യേഗിച്ച് പിണക്കം നിങ്ങള്‍ അത്രയ്ക്കും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നൊരാളോടാണെങ്കില്‍.ഈയൊരു കാരണംകൊണ്ട് തന്നെ കഷ്ടിച്ച് 2 മണിക്കൂര്‍ ആയപ്പോഴേക്കും എന്റെ നിരാശയും ദേഷ്യവുമൊക്കെ അലിഞ്ഞുപോയിരുന്നു.ഫോണ്‍ എടുത്ത് അവള്‍ക്ക് മെസേജ് ടൈപ്പ് ചെയ്തു.

"sorry nte paathooo.....sorry for havin wasted 2 beautiful hours frm our life...keep ur phne wid u..my mms is comin...lv u."  

             ഇത്രയും ടൈപ്പ് ചെയ്തതും എന്റെ ഫോണിന്റെ മെസേജ് ടോണ്‍ ഒരു വട്ടം ചിലച്ചു.അത് അവളുടെ മെസേജ് ആയിരിക്കും എന്ന കാര്യത്തില്‍ എനിയ്ക്ക് യാതൊരു സംശയവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.

"sorry kochooo....nthina oru silly kaaryathinu nammal pinangiye...too childish..rite...don't worry..I've sent th pic..bt nt yet delivered to ya it seems...keep ur phne close to your heart..je t'aime"

                എന്റെ പ്രതീക്ഷ തെറ്റിയില്ല.അവള്‍ തന്നെയായിരുന്നു മെസേജ് അയച്ചത്.ആ മെസേജിലെ ഓരോ വാക്കും വായിക്കുന്തോറും ഞാന്‍ യൂഫോറിക്ക് ആകുകയായിരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അത്ലൊട്ടും അതിശയോക്തി ഇല്ല.അവള്‍ക്ക്  ടൈപ്പ് ചെയ്തു വെച്ച മെസേജ് അയച്ചതിനു ശേഷം അവളുടെ mms-നു വേണ്ടി ഫോണില്‍ നോക്കി ഞാന്‍ കാത്തിരിപ്പ് തുടങ്ങി.

                 MMS  ഒരു പാക്കറ്റ് ബേസ്ഡ് സര്‍വ്വീസ് ആയതു കൊണ്ട് അതു ഡെലിവേഡ് ആകാതിരിയ്ക്കാന്‍ ചാന്‍സ് വളരെ കൂടുതലാണ്. ഇല്ലത്ത് ന്ന് ഇറങ്ങി,അമ്മാത്തൊട്ട് എതിയതുമില്ല എന്ന സ്ഥിതി ഉണ്ടാകാം എന്നു സര്‍വ്വീസ് പ്രൊവൈഡര്‍മാര്‍ തന്നെ മുന്കൂര്‍ ജാമ്യം എടുക്കുന്നുണ്ട്.അവള്‍ MMS അയച്ചതാണെങ്കില്‍ പീക്ക് ടൈം ആയ 9 മണിയ്ക്കും.ഒരേ സമയം പ്രതിക്ഷയോടെയും ആശങ്കയോടെയും ഞാന്‍ ഫോണില്‍ നോക്കി ഇരിപ്പായി.സമയം വളരെ വേഗത്തില്‍ പോകുന്ന പോലെ തോന്നി.30 മിനിട്ട് കഴിഞ്ഞിട്ടും എന്റെ പ്രതികരണം ഒന്നും കാണാത്തപ്പോള്‍  ഫോട്ടോ കിട്ടിയോ എന്നു ചോദിച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ വിളിച്ചു.ആ കോള്‍ കഴിഞ്ഞതും എന്റെ ഫോണിലെ ജി പി ആര്‍ എസ് കനക്ഷന്റെ നോട്ടിഫിക്കേഷന്‍ മിന്നി കളിയ്ക്കാന് തുടങ്ങി.നോട്ടിഫിക്കേഷന്‍ ഐക്കോണ്‍ മിന്നുന്നതിന്റെ പത്തിരട്ടി വേഗത്തില്‍ എന്റെ ഹൃദയവും പട പടാ ന്നു മിടിയ്ക്കാന് തുടങ്ങി. And at last...ഫോണ്‍ന്റെ മെസേജ് ടോണ്‍ ചിലച്ചു.സ്ക്രീനില്‍ "1 new message" എന്ന നോട്ടിഫിക്കേഷന്‍. നോക്യയുടെ മെസേജ് ടോണ് മറ്റു ഒരവസരത്തിലും അത്രത്തോളം മാധുര്യമുള്ളതായി തോന്നിയിട്ടില്ല..!!!.

                     മെസേജ് ഞാന്‍ മിടിയ്ക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ഓപ്പണ്‍ ചെയ്തു.മൂന്നു ഫോട്ടോകളും പിന്നെ ഒരു കുഞ്ഞു ലൗ ലെറ്റര്‍ എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്ന ഒരു സന്ദേശവും.മൂന്നു ഫോട്ടൊകളും അവളുടെ മുഖത്തിന്റെ ക്ലോസ്-അപ്പ് ഷോട്ടുകള്‍. അവളെ സ്കാര്‍ഫ് ഇടാതെ കാണുന്ന ആദ്യത്തെ അവസരമായിരുന്നു അത്.അവളുടെ വട്ടമുഖത്തിനും തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകള്‍ക്കുമൊന്നും എന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്ന അവളുടെ രൂപവുമായിട്ട് യാതൊരു വ്യത്യാസവുമില്ലായിരുന്നു,സ്കാര്‍ഫിനൊഴികെ.

"youuu loookkkkk so cute my dear"

                 അവള്‍ക്കുള്ള മറുപടിയും MMS ഉം ഞാന്‍ ഒരുമിച്ച് അയച്ചു.MMS-ല്‍ എന്റെ രണ്ടു ഫോട്ടോയും പ്രണയത്തിന്റെ പ്രതീകമെന്നവണ്ണം ഒരു കൂട റോസുകളുടെ ഒരു ഫോട്ടോയും ഉള്‍പ്പെടുത്തി.പൗളോ കൊയ്ലോ പറഞ്ഞതു പോലെ ട്രൂ ഡിസയര്‍ കൊണ്ടാവണം ആ MMS അയച്ച ആ നിമിഷം തന്നെ ഡെലിവേഡ് ആയി.

"you have changed the least in the past 2 years...call meeeeee"

അവളുടെ റിപ്ലൈ കിട്ടുന്നതിനു മുന്‍പെ തന്നെ ഞാന്‍ അവളെ വിളിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

               എനിയ്ക്ക് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട് ഐഡിയയുടെ ഈ ഓഫര്‍ ഞങ്ങളുടെയത്ര മുതലാക്കിയ വേറെ ആരും ഉണ്ടാകില്ല എന്ന്.എത്ര മള്‍ട്ടീമീഡിയ മെസേജുകള്‍ അയച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് യാതൊരു കണക്കും ഇല്ല.എല്ലാ ദിവസവും അവളുടെ മുഖം കണ്ട് ഉറക്കമുണരുക,തിരിച്ച് അവള്‍ക്ക് ഒരു റോസ് അയച്ചു കൊടുക്കുക...വാക്കുകളാല്‍ പറിഞ്ഞറിയിക്കാനാവത്ത ഒരു അനുഭവമാണതൊക്കെ..you gotta experience it to feel it.മള്‍ട്ടിമീഡിയ മെസേജുകളില്‍ എത്ര ക്യാരക്ടര്‍ വേണമെങ്കിലും ടൈപ്പ് ചെയ്യാം എന്നതു കൊണ്ട് അവ മറ്റൊരു അനുഭവത്തിനു കൂടി വഴിയൊരുക്കി-ലൗ ലെറ്ററുകള്‍.നീണ്ട പ്രണയ സന്ദേശങ്ങള്‍ ടൈപ്പ് ചെയ്തയക്കുന്നതിലും അവ വായിക്കുന്നതിലും ഞങ്ങള്‍ സന്തോഷം കണ്ടെത്തി.

 to be continued........

അടുത്ത ഭാഗം വായിക്കുന്നതിനായി ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക