പ്രണയം 4:സാക്ഷാത്കാരം

       ശ്രദ്ധിയ്ക്കുക:ഇതു മുന്‍പെ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒന്നിലധികം പോസ്റ്റുകളുടെ തുടര്‍ച്ചയാണ്. തുടക്കം മുതൽ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക. തൊട്ടു മുന്നത്തെ പോസ്റ്റ് വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക  

     മനസ്സില്‍ ഒരു ആശയം ഉദിച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നതു മറ്റെല്ലാ ചിന്തകളെക്കാളും വളര്‍ന്നു വലുതാകാന്‍ അധിക നേരം ഒന്നും വേണ്ട.ചില ആശയങ്ങള്‍ പാരാസൈറ്റുകളെ പോലെ, മനസ്സിലെ മറ്റെല്ലാ ചിന്തളെയും കാര്‍ന്ന് തിന്ന് മനസ്സില്‍ സമ്പൂര്‍ണ്ണ ആധിപത്യം സ്ഥാപിയ്ക്കും.എത്ര തന്നെ ശ്രമിച്ചാലും അവയെ മാറ്റി നിര്‍ത്താന്‍ ആകില്ല.എന്റെ മനസ്സില്‍ അത്തരം ഒരു ആശയത്തിന്റെ വിത്തു പാകിയിട്ടാണ് പാത്തുമ്മ ആ ആഴ്ച വീട്ടില്‍ പോയത്.അവളുടെ വാക്കുകളെ ഞാന്‍ പല തരത്തിലും അനലൈസ് ചെയ്തു നോക്കി.കൂടുതല്‍ കണ്‍ഫ്യൂഷന്‍ സൃഷ്ടിച്ചതല്ലാതെ അതുകൊണ്ട് പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു മെച്ചവും ഉണ്ടായില്ല.വീട്ടില്‍ പോയാല്‍ പിന്നെ ഫോണ്‍ വിളിക്കരുതെന്നുള്ള അവളുടെ കര്‍ശന നിര്‍ദ്ദേശം കാരണം തല്‍ക്കാലത്തേയ്ക്ക് കണ്‍ഫ്യൂഷന്‍ തീര്‍ക്കാന്‍ യാതൊരു മാര്‍ഗ്ഗവും ഇല്ലായിരുന്നു .സമയം കടന്നു പോകുന്നതിനനുസരിച്ച് ഈ കണ്‍ഫ്യൂഷന്‍ ഇരട്ടിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു.കണ്‍ഫ്യൂഷന്‍ തീര്‍ക്കണമേ എന്ന് പാട്ടു പാടിയവനെ ഒരു വിധത്തിലും കുറ്റം പറയാന്‍ പറ്റില്ല കാരണം അവന്റെ അതേ  മനോനിലയില്‍ ആയിരുന്നു ഞാന്‍ അപ്പോള്‍.അങ്ങനെ ഈ വിധം കണ്‍ഫ്യൂഷന്‍ തീര്‍ക്കണമേ എന്ന പാട്ടും പാടി ഞാന്‍ വെള്ളിയാഴ്ചയും ശനിയാഴ്ചയും കഴിച്ചു കൂട്ടി.


                   ഞായറാഴച വൈകീട്ട് അവള്‍ വീട്ടില്‍ നിന്നും വണ്ടികയറും.വീട്ടില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങുന്നതു വരെയാണു സമ്പൂര്‍ണ്ണ ഫോന്‍ കോള്‍ നിരോധനം പ്രാബല്യത്തില്‍ ഉള്ളതു.എന്തായാലും ഈ ഒരു കാര്യത്തില്‍ ഒരു തീരുമാനമാക്കിയിട്ടു തന്നെ വേറെ  കാര്യമുള്ളു എന്നു ഞാന്‍ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു.അവള്‍ ട്രെയിനില്‍ കയറുന്ന കൃത്യ സമയത്ത്, പത്തു മണിയ്ക്ക് തന്നെ ഞാന്‍ വീളിച്ചു.ഫോണ്‍ റിങ്ങ് ചെയ്യുന്നതല്ലാതെ അറ്റെന്‍ഡ് ചെയ്യുന്നില്ല.അവളുടെ 'വ്യഗ്യാര്‍ത്ഥ' പ്രസ്താവനകളെ ഞാന്‍ മിസ്-ഇന്റര്‍പ്രെറ്റ് ചെയ്തതാകുമോ എന്ന പേടിയും,അവളുടെ പ്രതികരണം എന്തായിരിക്കുമെന്നതോര്‍ത്തുള്ള ടെന്‍ഷനും  എനിയ്ക്ക് നല്ലതു പോലെ ഉണ്ടായിരുന്നു.ഓരോ പ്രാവശ്യം ബെല്ലടിയ്ക്കുന്തോറും ടെന്‍ഷന്‍ എക്സ്‌പൊണെന്‍ഷ്യല്‍ റെയിറ്റില്‍ കൂടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ട്രെയിനില്‍ തിരക്കായതുകൊണ്ടായിരിക്കും ഫോണ്‍ എടുക്കാത്തതു എന്നു സ്വയം ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്യാന്‍ ഒരുങ്ങിയതും ദാ ഫോണ്‍ അറ്റെന്‍ഡ് ചെയ്തു.
"ഹലോ............ആരാ?"
"ഹലോ..ഇതു ‌‌‌‌‌_____ ആണ് ."
         ദുഷ്ടേ,രണ്ടു ദിവസം കൊണ്ട് നീയെന്നെ മറന്നോ.നിനക്കെങ്ങനെ കഴിഞ്ഞു ഇതിന്? എന്നു  മനസ്സില്‍ കരുതികൊണ്ട് ഞാന്‍ മറുപടി കൊടുത്തു.


"ആ..മോനായിരുന്നോ...ഓള് ഒറങ്ങിയല്ലോ മോനേ...?എന്തേയ്നു നീ ഇന്നേരത്ത് വിളിച്ചതു.."
       ഇത്രയും കേട്ടപ്പോഴാണു ഫോണ്‍ അറ്റെന്‍ഡ് ചെയ്തതു അവളുടെ ഉമ്മയാണെന്ന് എനിയ്ക്ക് മനസ്സിലായത്. പടച്ചോനേ....കാത്തോളണേ!!!!
  ശബ്ദത്തില്‍ അല്പം എളിമയും വിനയവും ഒക്കെ കൂട്ടി ഞാന്‍ മൊഴിഞ്ഞു


"അതേയ് ഉമ്മാ,ഓള് ഇന്നന്നെ കോളേജിലേയ്ക്ക്  തിരിച്ചു പോകുന്ന്ണ്ടോ എന്നറിയാന്‍ വിളിച്ചതാ...ന്നാ ഞാന്‍ ഫോണ്‍ വെയ്ക്യാ..”  കൂടുതല്‍ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് അവസരമൊരുക്കാതെ ഞാന്‍ ഫോണ്‍ വെച്ചു


          ഞാനിവിടെ രണ്ടു ദിവസായിട്ട് നിദ്രാവിഹീനനായി രാത്രികള്‍ കഴിച്ചു കൂട്ടുകയാ അതേ സമയം ആരുടെ കാരണത്താലാണോ എന്റെ ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ടത്,അവളിതാ പത്തു മണി ആയപ്പോഴേയ്ക്കും സുഖായിട്ട് ഉറങ്ങുന്നു. അല്ലേലും പെണ്ണുങ്ങള്‍ ഒരു കണ്ണില്‍ ചോരയില്ലാത്ത വര്‍ഗ്ഗമാ(?).അവള്‍ തമാശയ്ക്ക് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളെ ഞാന്‍ വെറുതെ ഊതി പെരുപ്പിച്ചതാ അല്ലെങ്കില്‍ അവള്‍ക്കെങ്ങനെ സമാധാനമായി ഉറങ്ങാന്‍ പറ്റും?  കാര്യ കാരണ സഹിതം ഞാന്‍ സന്ദര്‍ഭത്തെ എനിയ്ക്ക് തന്നെ വിശദീകരിച്ചു.


         ഏതായാലും മൂന്നു ദിവസമായി ഞാന്‍ കെട്ടിയിരുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ  നൂറുനിലയുള്ള സ്വപ്നക്കോട്ട ആ ഒരൊറ്റ ഫോണ്‍ കോളോടു കൂടി തകര്‍ന്നു തരിപ്പണമായി.നഷ്ടപെട്ട ഉറക്കത്തേയും,ദിവാസ്വപ്നം കണ്ടു പാഴാക്കിയ നേരത്തേയും ഓര്‍ത്ത് ഞാന്‍ നേടുവീര്‍പ്പിട്ടു.ഈയൊരു അന്തം വിട്ട ടോപ്പിക്ക് നെ പറ്റി ആലോചിച്ച നേരത്ത് ഞാന്‍ പ്രപഞ്ചോല്പത്തിയെ പറ്റി ചിന്തിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍,ലാര്‍ജ് ഹാഡ്രോണ്‍ കൊളൈഡര്‍ ഒന്നും ഇല്ലാതെ തന്നെ ഞാന്‍ പ്രപഞ്ച രഹസ്യങ്ങളുടെയെല്ലാം ചുരുളഴിച്ചേനെ.!! അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ ഞാന്‍ എന്തൊരു മണ്ടനാ?ഒരു മുസ്ലീം പെണ്ണിനെ പ്രണയിക്കുകയോ?അതും മലബാര്‍ ഏരിയയില്‍?എന്‍ ഡി എഫ് ഉം സോളിഡാരിറ്റിയും ഒക്കെ സജീവമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നിടത്ത് ഒരു ഇന്റര്‍-റിലീജിയസ് കല്യാണത്തിന്റെ പ്രായോഗികത തീരെ ഇല്ല.അതിനു മുതിര്‍ന്ന ചിലരെയൊക്കെ NDF-കാര്‍ വെട്ടുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.ഇങ്ങനെയൊരു പ്രണയം തീരെ ശരിയാകൂല.നാട്ടില്‍ ഇത്രോരം ഹിന്ദു കുട്ടികള്‍ ഉള്ളപ്പോള്‍ ഞാനെന്തിനാ ഒരു താത്ത കുട്ടിയുടെ പിന്നാലെ പോകുന്നെ..ച്ഛെ..!!(അല്ലേലും പണ്ടേ അങ്ങനെയാ...കിട്ടാത്ത മുന്തിരി പുളിയ്ക്കും!!).അന്നത്തെ ദിവസം ബാക്കിയുള്ള നേരം മുഴുവന്‍ ഇത്തരം ന്യായീകരണങ്ങളിലൂടെ ഞാന്‍ സ്വയം ആശ്വസിയ്പ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.ഏതായാലും അന്നെന്റെ ഉറക്കം നഷ്ടപെട്ടില്ല.സമാധാനമായി(നിരാശനായി) നന്നായി ഉറങ്ങി.


         പിറ്റേ ദിവസം ഞാന്‍ കഴിവതും ഈ വിഷയത്തെ മനസ്സില്‍ നിന്നും മാറ്റി നിര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിച്ചു.പതിവിനു വിപരീതമായി അന്ന് എല്ലാ അവറും ക്ലാസ്സില്‍ ഇരുന്നു(ഒരു പക്ഷെ ഫസ്റ്റ് ഇയറിനു ശേഷം അന്നായിരിക്കും ആദ്യമായിട്ട് ഒരു ഫുള്‍ ഡേ ക്ലാസ് അറ്റെന്‍ഡ് ചെയ്യുന്നത്).സ്വപ്നക്കോട്ട തകര്‍ന്നതിന്റെ നിരാശകൊണ്ടോ, ചമ്മല്‍കൊണ്ടോ എന്തോ അന്നു വൈകുന്നേരം വരെ അവളെ വിളിച്ചതേ ഇല്ല.ഇനിയിപ്പോ അവളുടെ കോള്‍ പ്രതീക്ഷിച്ച് ടെന്‍ഷന്‍ ആകേണ്ട എന്നു കരുതി കോളെജില്‍ എത്തിയ ഉടനെ തന്നെ ഫോണ്‍ ഓഫ് ലൈന്‍ മോഡില്‍ ആക്കി.വൈകുന്നേരം വീട്ടില്‍ എത്തുന്നതു വരെ അതങ്ങനെ തന്നെ തുടര്‍ന്നു.പലപ്പോഴും മെസേജ്/കോള്‍ വല്ലതും ഉണ്ടോ എന്നു നോക്കാന്‍ അണ്‍കട്രോളബിള്‍ ആയ ഒരു ത്വര ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും തലേ ദിവസത്തെ ഫോണ്‍ കോള്‍ ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ വേണ്ട എന്നു വച്ചു.എന്തായാലും വൈകീട്ട് വീട്ടില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ പിതാശ്രീ ,ഞാന്‍ പതിവിലും വൈകിയതിനാലും,പകല്‍ മുഴുവന്‍ എന്നെ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടാത്തതിനാലും ഒരു നൂറു ഡിഗ്രി സെല്ഷ്യസില്‍ ചൂടായി നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു.എല്ലാ അവറും അറ്റെന്‍ഡ് ചെയ്തതു കൊണ്ടാണ് വൈകിയതെന്ന് എനിയ്ക്ക് പറയാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ.നുണയുടെ ഒരു ചാറ്റല്‍മഴ പെയ്യിച്ച് തല്‍ക്കാലം പിതാശ്രീയെ തണുപ്പിച്ചു അതോടൊപ്പം തന്നെ ഫോണ്‍ ഓഫ് ലൈന്‍ മോഡില്‍ നിന്നും മാറ്റുകയും ചെയ്തു. ഓണ്‍ ലൈന്‍ ആക്കിയതും ഫോണിന്റെ  മെസേജ് ടോണ്‍ നിര്‍ത്താതെ ചിലച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.അവളുടെതടക്കം 12 മെസേജുകള്‍.8 മെസേജുകള്‍ അവളുടെ വക,ബാക്കി സുഹൃത്തുക്കളില്‍ നിന്നുമുള്ള ഫോര്‍വേഡ് മെസേജുകള്‍.അതില്‍ അവളുടെ അവസാനത്തെ മെസേജ് ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു.


"എവിടെയാ മാഷേ..മൂന്നു ദിവസായിട്ട് ഒരു വിവരവും ഇല്ലല്ലോ..എന്താണാവോ അങ്ങയുടെ ഫോണ്‍ സ്വിച്ച് ഓഫ് ചെയ്തിട്ടിരിക്കുന്നത്? pls call me ASAP"


        പാതി മലയാളത്തിലും പാതി ഇഗ്ലീഷിലും ഉള്ള ഈ മെസേജ് വായിച്ചപ്പോഴേയ്ക്ക് പകല്‍ മുഴുവന്‍ ഞാന്‍ കൊണ്ടുനടന്നിരുന്ന എന്റെ ചമ്മലും നിരാശയും എല്ലം ഇന്‍സ്റ്റന്റേനിയസ് ആയിട്ട് അലിഞ്ഞില്ലാതെ ആയി.ഫോണ്‍ എടുത്ത് അവളുടെ നമ്പര്‍ ഡയല്‍ ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങീയെങ്കിലും,അടുക്കളപണിയും പിതാശ്രീയില്‍ നിന്നും വഴക്ക് കേള്‍കാനുള്ള സാധ്യതയേയും കുറിച്ച് ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ ആ ഉദ്ദ്യമമം വേണ്ടെന്നു വച്ചു.മോശമാക്കരുതല്ലോ,അവളുടെ SMS നു മറുപടി അയച്ചു.


"sry dear,I wz busy throughout the day..wl call ya once i finish cookin  dishwashin etc..tc..bye"


മെസേജ് അവിടെ എത്തേണ്ട താമസം തന്നെ അവളുടെ മഗ്ലീഷില്‍ ഉള്ള മറുപടിയും കിട്ടി.


" ഓ ..ഇങ്ങള് വല്യ തിരക്കുള്ളയാള്‍...waitin 4 your call..happy cooking”


            മെസേജിന്റെ ആദ്യത്തെ ഭാഗത്തെ പരിഭവം ആയി അനലൈസ് ചെയ്യാം,അവസാനത്തെ ഭാഗത്തെ കളിയാക്കല്‍ ആയും.നടുവിലത്തെ ഭാഗം മാത്രം എന്താനെന്ന് എനിയ്ക്ക് മനസ്സിലായില്ല.പതിവില്ലാത്ത ആ “waitin 4 your call" എന്റെ മനസ്സില്‍ ചിന്തകളുടെ ചെയിന്‍ റിയാക്ഷന്‍ വീണ്ടും ഇനിഷ്യലൈസ് ചെയ്തു. ആ ചെയിന്‍ റിയാക്ഷന്റെ പരിണത ഫലമെന്നവണ്ണം അന്നത്തെ ചോറ് പോസ്റ്റര്‍ ഒട്ടിയ്ക്കാന്‍ പാകത്തില്‍ വേവേറുകയും,ഓം ലെറ്റ് കരിക്കട്ട പോലെ കരിഞ്ഞു പോകുകയും ചെയ്തു.


           SMS-ല്‍ പറഞ്ഞപോലെ, പാചകവും ഡിന്നറും പാത്രം കഴുകലും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ നേരം പത്തുമണി കഴിഞ്ഞു.അപ്പോഴാണ് ഫോണ് എടുത്തു നോക്കുന്നതു തന്നെ.അത്രയും വൈകിയിട്ടും വിളിക്കാതിരുന്നതിനാലാവണം  അവളുടെ ഒരു മെസേജും രണ്ടു മിസ്സ്ഡ് കോളുകളും എന്നെ കാത്ത് ഫോണില്‍ വന്നു കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അസ്വാഭാവികമായി ഒന്നുമില്ല എന്നു പുറമേയ്ക്ക് നടിച്ചു കൊണ്ടും,അകമെയ്ക്ക് അല്പം ഒരു ചങ്കിടിപ്പോടെയും ഞാന്‍ ഫോണ്‍ എടുത്ത് അവളുടെ നമ്പര്‍ ഡയല്‍ ചെയ്തു.ആദ്യത്തെ ബെല്ല്-നു തന്നെ ഫോണ്‍ അറ്റെന്‍ഡ് ചെയ്യപ്പെട്ടു.രണ്ട് മണിക്കൂറോളം നീണ്ടു നിന്ന സംഭാഷണത്തില്‍ പതിവു സബ്ജെക്റ്റുകളും മൂന്നു ദിവസത്തെ സംഭവവികാസങ്ങളെപറ്റിയും അല്ലാതെ വേറൊന്നും തന്നെ സംസാരിച്ചില്ല. എന്റെ പ്രണയ സ്വപ്നങ്ങളും,തലേ ദിവസത്തെ ഫോണ്‍ കോളും പിന്നെ അവളുടെ ‘ഹൈലി സജ്ജസ്റ്റിവ്’ ആയ പരാമര്‍ശങ്ങളെ പറ്റിയൊന്നും തന്നെ ഞങ്ങള്‍ സംസാരിച്ചില്ല.ഗുഡ്നൈറ്റ് പറഞ്ഞ് ഫോണ്‍ വെയ്ക്കുമ്പോള്‍ എനിയ്ക്ക് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയ കാര്യങ്ങളെ ഓര്‍ത്ത് എന്നോട് തന്നെ ഒരു തരം അവജ്ഞയും പുച്ഛവും ഒക്കെ തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു.


           ഉറങ്ങുന്നതിനു മുന്‍പായി അല്പം നേരം പാട്ടുകേട്ടു കിടക്കുക എന്നോരു പതിവുണ്ട് എനിയ്ക്ക്.അങ്ങനെ കിടക്കുമ്പോള്‍ ദാ അവള്‍ വീണ്ടും വിളിയ്ക്കുന്നു.നേരം 12.15 am.ഫോണ്‍ അറ്റെന്‍ഡ് ചെയ്യാനുള്ള സാവകാശം എനിയ്ക്ക് കിട്ടുന്നതിനു മുന്‍പ് തന്നെ അവള്‍ കോള്‍ കട്ടാക്കി.തിരിച്ചു വിളിയ്ക്കാന്‍ എനിയ്ക്ക് രണ്ടാമതൊന്നാലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല.
"എന്താ പാത്തൂ ഉറക്കം വരണില്ലേ..?” ഫോണ്‍ എടുത്തപാടെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
"മ്..അത്..പിന്നെ...ഞാന്‍ അലാറം വെയ്ക്കാന്‍ നൊക്യപ്പോ അറിയാതെ കോള്‍ ആയിപ്പോയി” അവള്‍ തപ്പി തപ്പി എനിയ്ക്കുത്തരം തന്നു...
"വെറുതെ മൊട കാണിക്കാതെ പെണ്ണേ...വല്ലതും പറയാനാണെങ്കി വേഗം പറ”അവള്‍ പറഞ്ഞത് ഒരു തരി പോലും വിശ്വസിയ്ക്കാന്‍ ഞാന്‍ ഒരുക്കമല്ലായിരുന്നു.
"നീ ഇന്നലെ രാത്രി എന്നെ വിളിച്ചില്ലേ..?എന്തേ ഇന്നതിനെ പറ്റി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ? ഞാന്‍ അറിഞ്ഞില്ല ന്നു കരുതി ആണോ..?” നട്ടപാതിരയ്ക്ക് ദാ അവളുടെ വക ക്വിസ് കോമ്പറ്റിഷന്‍
“നീ തന്നെ ചോദ്യം ചോദിച്ചു,നീ തന്നെ ഉത്തരവും പറഞ്ഞൂ ..എന്താ പാത്തുമ്മാ ഇത്..?”
"അത്രേ ഉള്ളു..?വേറൊന്നും ഇല്ല..?”എന്റെ ഉത്തരത്തില്‍ സംതൃപ്തയാകാതെ അവള്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
ആ ചോദ്യത്തിനു എന്തുത്തരം കൊടുക്കണം എന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.എന്തിനു വേണ്ടിയാണ് ഞാന്‍ ഒളിച്ചു കളിയ്ക്കുന്നത്? അല്പനേരത്തെ മൌനത്തിനു ശേഷം ഞാന്‍ കഴിഞ്ഞ മൂന്നു ദിവസമായി എന്റെ മനസ്സില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന എല്ലാ ചിന്തകളെയും ഞാന്‍ അവള്‍ക്കു മുന്നില്‍ തുറന്നു വിട്ടു.അവളുടെ പ്രതികരണത്തെ പറ്റിയോ ,ഞാന്‍ പറയുന്ന കാര്യങ്ങളുടെ പരിണത ഫലങ്ങളെ പറ്റിയോ ഒന്നും തന്നെ ഞാന്‍ അപ്പോള്‍ ആലോചിച്ചില്ല.കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു ദിവസമായിട്ട് മനസ്സില്‍ ഞാന്‍ ഒരു ഭാരമായിട്ട് കൊണ്ടു നടന്നിരുന്ന ചിന്തകളെ എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്നു എക്സ്പെല്‍ ചെയ്യുക എന്നു മാത്രമേ അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചുള്ളു.ഒരക്ഷരം പോലും തിരിച്ചു പറയാതെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞതെല്ലാം അവള്‍ കേട്ടു.അവളുടെ മൌനം അവളുറങ്ങി പോയതിനാലാണോ എന്നു വരെ ഞാന്‍ സംശയിച്ചു.
“എന്താ നീ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്..?കഴിഞ്ഞ 2-3 ദിവസമായിട്ട് ഇത്തരം ചിന്തകളുമായി ഞാന്‍ എന്നെ തന്നെ പീഡിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാ...I can't stand it any longer.." ഇത്രയും പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ നിര്‍ത്തി.


അല്പം നേരം കൂടി മൌനം തുടര്‍ന്ന ശേഷം അവള്‍ പറഞ്ഞൂ.
”നീ 3 ദിവസമായിട്ട് വിളിക്കുകയോ മെസേജ് അയക്കുകയോ ചെയ്യാതിരുന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കരുതി, പോകുന്നതിനു മുന്‍പ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞതൊന്നും നിനക്കിഷ്ടപ്പെടാഞ്ഞിട്ടാണെന്ന്....അതു കൊണ്ട്  കഴിഞ്ഞ മൂന്നു ദിവസം ഏതാണ്ടെനിയ്ക്കും നീ പറഞ്ഞ പോലെ തന്നെ ആയിരുന്നു...അന്നങ്ങനെ പറഞ്ഞത് വെറും തമാശയായിട്ടാണെന്ന് എനിയ്ക്ക് പറയാനാവില്ല...”
"So......?"
ബാക്കി കൂടി കേള്‍ക്കാനുള്ള ആകാംഷയില്‍ ഞാന്‍ സംഭാഷണം ഇന്റര്‍സെപ്റ്റ് ചെയ്തു.
“നമ്മള്‍ രണ്ടു പേര്‍ക്കും ഇടയില്‍ സൗഹൃദത്തിനപ്പുറം വേറെന്തോ ബന്ധം ഉണ്ട്....ആ ബന്ധത്തിനെ പ്രണയം,ലൗ എന്നൊക്കെ വിളിയ്ക്കാന്‍ പറ്റുമോ എന്നെനിക്കറിയില്ല..as you've said,I guess, I too love you the way you love me" അവള്‍ പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.


        എനിയ്ക്ക് അത്ര കേട്ടാല്‍ മതിയായിരുന്നു.മനസ്സില്‍ ലഡ്ഡു പൊട്ടി എന്ന പരസ്യത്തിന്റെ ഒക്കെ പ്രസക്തി എത്രത്തോളമുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കണമെങ്കില്‍ അപ്പോഴത്തെ എന്റെ മുഖഭാവം അനലൈസ് ചെയ്താല്‍ മതിയായിരുന്നു.വേറെ ഒന്നിനെ പറ്റിയും ഓര്‍ക്കാതെ,വരും വരായ്കകളെ ഒന്നും തന്നെ പരിഗണിയ്ക്കാതെ അന്നു തൊട്ട് ഞങ്ങളുടെ ബന്ധം ഒരു പുതിയ മാനം കൈവരിച്ചു.സൗഹൃദം പ്രണയത്തിനു വഴിമാറിക്കൊടുത്തു. പ്രണയത്തിന്റെ രസതന്ത്രം അനുസരിച്ച്,കമിതാക്കളുടെ ബ്രെയിനില്‍ ഫീനൈല്‍ ഈതൈലമീന്‍(PEA) ഉല്പാദിപ്പിക്കപ്പെടും എന്നും,പ്രസ്തുത കെമിക്കല്‍ ഉറക്കത്തെ അകറ്റി നിര്‍ത്തും എന്നും എവിടെയോ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്.അതിനെ ശരി വെയ്ക്കുംവണ്ണം അന്ന് ഞങ്ങള്‍ പുലര്‍ച്ചെ മൂന്നു മണി വരെ സംസാരിച്ചു. ഇങ്ങനെ ഒരു ബന്ധം നേരിടാനിടയുള്ള എല്ലാ വെല്ലു വിളികളെയും പരിഗണിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ പ്രണയത്തെ മുന്നോട്ട് കൊണ്ട് പോകാനായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ തീരുമാനം കാരണം we didn't want to miss the feel of being in love.അന്നു തൊട്ട് ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ പുതുതായി ഒരു പതിവ് കൂടെ തുടങ്ങി. ഫോണ്‍ വെയ്ക്കുന്നതിനു മുന്‍പായി പറയാറുള്ള ‘bye n take care' -ന്റെ കൂടെ രണ്ട് വരികള്‍ കൂടി ചേര്‍ത്തു
"love you"
"love you toooo"
Yes,we were in love....ഓരോ പ്രാവശ്യം ഇതു പറയുമ്പോഴും പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവത്തത്ര സന്തോഷം ഞങ്ങള്‍ക്കിരുവര്‍ക്കും അനുഭപ്പെട്ടിരുന്നു.



To be continued........

അടുത്ത ഭാഗം വായിക്കുന്നതിനായി ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക

എപ്പിലോഗ്:മെഗാ-ബ്ലോഗ്,മനോരമ നോവല്‍ എന്നൊക്കെ ചിലര്‍ ആക്ഷേപിയ്ക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഞാന്‍ അതൊന്നും കാര്യമാക്കുന്നില്ല.ടൈപ്പ് ചെയ്യാനുള്ള മടി കാരണം ആണ് പല ഭാഗങ്ങളായി ഇറക്കുന്നത്.പിന്നെ ഈ കാര്യങ്ങള്‍ ഒക്കെ എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ സംഭവിച്ചതാണ്.ചില സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ ജീവിതം മനോരമ നോവലിനേക്കാളും നാടകീയവും പൈങ്കിളിയും ഒക്കെയാണു.എന്തു ചെയ്യാന്‍.